Dag 88 : Alto da Pena - Logroso

 Vannacht heeft het nog geonweerd. Gevolg : de hitte kruipt binnen.  's Morgens is mijn slaapzak dan ook helemaal nat van het zweet. Niet dat ik erin kruip, maar enkel op de papieren overtrekken liggen lukt me niet 😀 Hoop dat ik vanmiddag mijn slaapzak kan openslaan om te drogen.  De geur van opgedroogd zweet ruik ik al lang niet meer, denk zelfs dat ik het binnen enkele dagen ga missen, maar op een vochtige slaapzak liggen is minder leuk..

Als we vertrekken rond 6u is het nog donker, enkel het licht van de volle maan helpt soms. Af en toe even de zaklamp van mijn GSM gebruiken om te dubbelchecken in welke richting de pijlen wijzen.

Dankzij het onweer van vannacht is het om dit uur zalig om te wandelen, hoewel m'n t-shirt na een uurtje toch ook al terug zweetplekken begint te vertonen.  

We kunnen na een 10-tal km's een ontbijt nemen  : toast met confituur 😞..  maar de koffie smaakt en we hebben iets binnen..

We trekken verder, het wordt warmer maar de lucht blijft een beetje betrokken zodat het vandaag doenbaar is om te wandelen.

We trekken verder door Galicia, en inderdaad, dit is de groene provincie van Spanje : de omliggende heuvels zijn bezaaid met bossen. Heuvels idd, af en toe moeten we toch nog is omhoog hoewel we op weg zijn naar zeeniveau.

Van die klimmetjes zijn we ondertussen niet bang meer, maar telkens we boven zijn zijn we toch opgelucht.  Na een klim worden we weer beloond met mooie uitzichten over de omgeving : heuvels bezaaid met windmolens, dalen waarin enkele kleine dorpjes liggen, een stuwmeer in de verte, ...

's Middags een broodje tortilla en een frisse pint en we kunnen de laatste km's van de dag aanvatten.  Plan is om nog een 6-tal km's te doen tot 'Hospital', maar in Logrono worden we aangesproken door een vrouw die ons verwittigd dat we daar een kleine km van de weg moeten voor de albergue en dat we daar voor het avondeten ook nog is een verplaatsing moeten doen.  We laten ons overhalen en blijven in Logrono (1 km voor de geplande stop, die doen we er morgen dan wel bij). 

Hier doen we ook nog ons laatste wasje, normaal gezien zijn we dan gerust tot we thuis zijn.

Ons plan lijkt wel te lukken : morgen onze laatste stapdag tot Fisterra. Hopelijk kunnen we we daar de 'rituelen' doen die pelgrims doen : baden in de oceaan, verbranden van onderweg gebruikte kledij en genieten van een zonsondergang op 'het einde van de wereld'.

De dagen nadien zullen moeilijk worden : niet kunnen stappen, enkel zorgen dat we op één of andere manier terug in Willebroek geraken. Zal misschien helpen om nadien terug aan ons 'normaal' leven gewend te geraken.

Als ik de tijd had en de toestemming van mijn vrouw, ik zou te voet terugkomen. Geen van beide voorwaarden zijn er, dus moeten we een andere manier vinden 😀

Terwijl onze was hangt te drogen nemen we hier het pelgrimsmenu, nadien nog een pintje om de dag af te sluiten en daarna in ons bedje.

Buenos noches


Reacties

  1. Moeke15 juli 2022 om 12:44

    We hebben het jullie van harte gegund maar zijn blij dat jullie bijna thuis zijn geniet er nog van🤗🤗🤗

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inge15 juli 2022 om 14:01

    Zo een lange trip terug zou ik niet aankunnen. Daarvoor mis ik je te erg. 💋

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 90-91 : Fisterra - Willebroek

 Een post van 2 dagen, vandaar gisteren niets gepost : de terugreis... Plan : vliegtuig naar Brussel, trein naar Mechelen en dan te voet naar huis om aan te komen zoals we vertrokken zijn, in de tuin van m'n ouders. Het verhaal van de eerste dag : Wat een vreemde dag : we moeten niet beginnen stappen, de reis zit erop, enkel nog terugkeren naar onze geliefden. We zorgen er dan ook voor dat we niet om 6u klaarstaan, maar om half acht verlaten we toch de herberg al. We nemen een langer ontbijt en slenteren vervolgens wat door het stadje. Gelukkig (:-)) kunnen we onze rugzak nergens achterlaten dus hebben we toch een beetje een vertrouwd gevoel.. Tegen half elf gaat het infokantoor open zodat we ook onze laatste Compostella kunnen ophalen.  Nadien gaan we naar de oceaan  maar moet toegeven dat ik enkel pootjebaden heb gedaan. Water wat koud en beetje bang dat m'n broek nat in de rugzak zou moeten. Maar we genieten er toch even van, plat op de rug in het zand even uitrusten. Nadien
Meer lezen

Dag 84 : Ligonde - Ribadiso

 5u wakker, nog wat vroeg om te vertrekken. Dus nog maar is omgedraaid, wel warm in de kamer (onze 2 kamergenoten hadden het raam gesloten).  Dan toch maar naar gewoonte om half zeven vertrokken.  We merken dat we de eindbestemming in zicht hebben, we moeten niet wachten tot een dorpje voor een ontbijt, we komen voldoende barretjes tegen zodat we snel een koffie en een tortilla kunnen verorberen. Naast de verschillende barretjes is het ook duidelijk dat Galicie leeft van de Camino, we wandelen over mooi aangelegde wandelpaden die ons door velden en bossen naar Palas de Rei voeren. In de kerk daar krijgen we nog een stempel, met die van de albergue vanavond hebben we dan toch al de vereiste 2 stempels per dag. Niet dat dit een probleem is, in elke barretje, stalletje, kerkje,.. dat we tegenkomen ligt de stempel klaar. Ik heb ondertussen 2 credentials : eentje met alle stempels van thuis (een boekje van het Compostella genootschap), en een accordeon foldertje vanaf SJPP, dat kan ik mss i
Meer lezen

Dag 89 : Logroso - Fisterra

 Einde van de wereld !  We zijn er geraakt, voor mij een droom van 15 jaar die uitkomt.   Terwijl ik dit schrijf zitten we te kijken nazr de zon die zachtjes in de oceaan verdwijnt. Mooi einde van ons avontuur! Deze ochtend ontbijtje genomen in de herberg en rond 7u vertrokken.   We zien wolken hangen tussen de bergen, temperatuur is perfect.   Ik besef dat dit onze laatste stapdag is...  nu al een vreemd gevoel, zal morgen nog vreemder aanvoelen. Normaal gezien kunnen we halverwege Fisterra al zien liggen, maar de mist/wolken maken dat we niets zien.. Jammer. We dalen door eucalyptusbomen langs mooi aangelegde paden.  We hebben al een paar keer de laatste dagen de opmerking gemaakt dat Galicie leeft voor en van de Camino.  Dat is wel duidelijk. Wss ook wel van moeten, de dorpjes die we doorkruisen zijn mooi, maar hoe en van wat je hier moet leven.. Na een serieuze afdaling komen we uiteindelijk bij een baai terecht en zien we de zee voor het eerst.   Mijn volgend zeebezoekje zal hopel
Meer lezen