Dag 89 : Logroso - Fisterra

 Einde van de wereld !  We zijn er geraakt, voor mij een droom van 15 jaar die uitkomt.  

Terwijl ik dit schrijf zitten we te kijken nazr de zon die zachtjes in de oceaan verdwijnt. Mooi einde van ons avontuur!

Deze ochtend ontbijtje genomen in de herberg en rond 7u vertrokken.   We zien wolken hangen tussen de bergen, temperatuur is perfect.  

Ik besef dat dit onze laatste stapdag is...  nu al een vreemd gevoel, zal morgen nog vreemder aanvoelen.

Normaal gezien kunnen we halverwege Fisterra al zien liggen, maar de mist/wolken maken dat we niets zien.. Jammer.

We dalen door eucalyptusbomen langs mooi aangelegde paden.  We hebben al een paar keer de laatste dagen de opmerking gemaakt dat Galicie leeft voor en van de Camino.  Dat is wel duidelijk. Wss ook wel van moeten, de dorpjes die we doorkruisen zijn mooi, maar hoe en van wat je hier moet leven..

Na een serieuze afdaling komen we uiteindelijk bij een baai terecht en zien we de zee voor het eerst.   Mijn volgend zeebezoekje zal hopelijk minder inspanningen vragen 😀 

Aan de andere kant van de baai zien we Fisterra liggen.  Bij het binnenkomen van Fisterra lunchen we aan een barretje op het strand.

Nadien vervolgen we onze weg rond het strand tot in het centrum.  KM 0, ons einddoel, is nog 3 km verder.  We besluiten om eerst de overnachting te reserveren, laten onze rugzak achter en gaan verder tot het ultieme einddoel.

Machtig zicht van aan de vuurtoren, hoog boven de oceaan. Uiteraard nemen we onze eindfoto's aan de markering van KM 0.  

We keren terug naar de herberg voor een douche en gaan dan op zoek naar een restaurantje in de haven. We komen Sylvia en Michel tegen, waarmee we eergisteren het avondmaal genuttigd hebben.  We drinken samen een aperitief.  Zij gaan morgen verder naar Muxia, voor ons eindigt het hier.

Nadien eten we nog een lekkere paella, en gaan daarna naar het strand om de zonsondergang te zien.

Terwijl ik dit schrijf zie ik de zon langzaam verdwijnen, prachtig.. 

Als de zon weg is, keren we terug naar het vissershaventje voor een afsluitertje en gaan dan slapen.  

En nu maar hopen dat we morgen niet om 6u onze rugzak beginnen in te pakken.  Ben is benieuwd. 

Groetjes vanuit het einde van de wereld. 😀