Dag 86 : Lavacolla - Santiago de Compostella

 Eerst het grote nieuws : WE ZIJN ER!!!!  

Na 86 dagen en >2300 km hebben we ons doel bereikt en komen aan op het plein voor de kathedraal.   Vergeet alle loftuitingen over kathedralen in vorige posts, deze overtreft ze allemaal. Man, man, man : zoooo mooi !!!

Zou eigenlijk al willen stoppen met schrijven, maar ga toch het verhaal van de dag proberen vertellen.

Zoals gezegd vertrekken we vroeg om bij zonsopgang al de 5km naar Monte do Gozo afgelegd te hebben.  Vanop deze plek (nog een 8-tal km te doen dan) zie je de kathedraal de eerste keer liggen.  Mij doet her al iets, maar wat moeten pelgrims de voorbije eeuwen gevoeld hebben bij dit eerste zicht op het heiligdom van St-Jacob..

Het vreemde is dat we wat moesten zoeken om dit monument te vinden, de route zelf passeert daar niet.  Blij dat we gezocht en gevonden hebben.

We gaan verder, vol verwachting.  In een lange stoet gaan pelgrims de stad in.

Voor we aan de kathedraal komen nog een verrassing : Paul nr 3 van enkele weken/maanden geleden zit hier op een terras.

Even verder bereiken we de kathedraal, het plein oplopen doet me veel : na 15 jaar dromen is het me (ons) gelukt : de camino van thuis uit lopen.  Ben er zeker van dat niets in de toekomst dit nog kan overtreffen.

Mijn vader houdt er z'n gedachten bij en we gaan meteen naar het pelgrimsburo voor onze compostella. We moeten maar een kwartiertje aanschuiven, na ons groeit de rij aanzienlijk.  Maar we hebben hem :

We gaan langs in 'de huiskamer van de lage landen', uitgebaat door het Vlaamse en Nederlandse Compostellagenootschap. Daar verneem ik dat er om 12u een mis, maar dat ik snel moet zijn om plaats te hebben. Mijn vader hoeft de mis niet te zien en wacht met de rugzakken op een terrasje.

En, hoeveel geluk kan een mens hebben, tijdens de mis die ik bijwoon wordt de butafumeiro gezwaaid.  Heb het gefilmd, maar je moet maar is opzoeken : een groooot wierookvat dat aan een lange koord door gans de kathedraal zwiert.. KIPPEVEL !!!   Dit gebeurt maar enkele keren per week en wordt nooit aangekondigd, il had 2 of 3 missen willen uitzitten om het te zien, maar van de eerste keer prijs..  Sint-Jacob is definitief MIJN heilige !

De mis zelf was ook wel indrukwekkend en deed me iets, hoewel in het spaans en dus niet alles letterlijk verstaan..

Na de mis probeer ik nog het graf van de apostel te bezoeken, maar zo een lange rij dat ik besluit om terug m'n vader op te zoeken.

We gaan op zoek naar een slaapplaats, vinden die ook, en gaan vervolgens proberen onze vlucht terug naar Brussel vast te leggen. Via de website lukt niet (heb geen kaske bij), dus gaan we op zoek naar een reisbureau.  

We reserveren de vlucht voor volgende week (we gaan immers eerst nog naar Finistère de komende dagen) en gaan vervolgens op zoek naar een restaurantje.

Na het eten gaat mijn vader slapen, ik ga terug naar het plein voor de kathedraal en zit daar meer dan een uur met mijn rug tegen ern muurtje te genieten van het gelukzalige gevoel dat over mij komt. Tranen lopen over mijn gezicht, zo blij, tevreden, gelukzalig, emotioneel voel ik me.   

Ik neem 10-tallen foto's, kan er niet genoeg van krijgen...  zullen wel allemaal dezelfde foto's zijn, maar die filter ik de komende maanden wel. Of ik hou ze allemaal bij, dit moment is onbeschrijflijk.

Uiteindelijk besef ik dat ik toch moet gaan slapen, morgen trekken we immers verder. Gelukkig komen we hier binnen enkele dagen terug om het vliegtuig te nemen, dan kan ik nog is genieten van het heiligdom.

Op het moment dat ik dit schrijf drink ik nog een pintje op een terras om even te bekomen, maar ga toch nog even terug voordat ik definitief naar bed ga. Nog wat fotootjes nemen van een verlichte kathedraal 😀.

Voilà, dat was onze Camino tot Santiago.  Ook de komende dagen zal ik nog wel wat schrijven over het vervolg naar Finistère, maar dit is voor mij toch wel ergens een eindpunt, hoofddoel dat bereikt is. 

Hoop dat jullie mee genoten hebben van m'n schrijfsels, voor mij zullen ze de komende maanden/jaren in ieder geval veel, heel veel, betekenen..  

Alles zit in m'n hoofd, veel meer dan ik geschreven heb, maar om alles in perspectief en in een mooi verhaal te gieten gaan ze zeker helpen.  Zoveel meegemaakt, zoverl gezien, zo een emoties gehad..  Dit gaat nog jaaaren duren om te verwerken.

Groetjes vanuit SANTIAGO DE COMPOSTELLA !!!!!!!